Beton yola bu denli karamsar yaklaşmaya gerek yok. İkisinin de birbirine karşı farklı üstünlükleri mevcut. Asfalt bir petrol ürünü. Büyük oranda ithal ettiğimiz bir kaynak petrol.
Hammadde açısından şu yaklaşım ne kadar gerçekçi olur, bilemiyorum. Ama buna benzer ülke politikaları mevcut:
Öncelikle ülkeler maddi açıdan efektif olmasa da ileriye dönük planlar çerçevesinde yerli kaynaklar yerine dışarıdan satın alma/takas yolu ile temin edebilecekleri kaynaklara yönelirler. Böylece ileriye dönük zor günler için yerli kaynaklar elde bulundurulmuş olur.
Basit bir örnek vermek gerekirse, ihraç ettiğim meyve/sebze vb. ile aldığım petrolü karşılayabiliyorsam, elimdeki ulusal kaynaklarımı kullanmam. İleriye dönük yine meyve/sebze yetiştirebilirim ve bunları ihtiyacım doğrultusunda kullanabilirim, ihraç edebilirim. Ne zamanki petrol konusunda öz kaynaklarıma dönmek zorunda kalırsam, böylece büyük bir rezervi kullanmak için korumuş olurum.
Bu oldukça basit bir örnek. Lakin devletlerin stratejik planlarında bu konuda detaylı risk analizleri yapılıyor olabilir.
Maliyet açısından yaklaşacak olursak, aşağıda vereceğim bağlantıyı incelediğinizde maliyetlerinin şu anlık birbirine yakın olduğunu görebilirsiniz.
İşçilik açısından bakılacak olursa, şu anki makine parkları dikkate alındığında asfalt yol imalatı oldukça makineleşmiş durumda. İyi hazırlanmış bir projeyi, iyi operatörler ile arazide kısa zamanda iyi bir şekilde tatbik etmek mümkün. Ancak beton yol imalatı için de bu denli bir makineleşme sağlanabilir tabi.
İşçilik konusundaki en büyük sıkıntı betonun ilk dönemlerinde iyi kürlenip muhafaza edilmesi olacaktır. Zira hepimiz bu konuda ne durumda olduğumuz gayet iyi biliyoruz.
Buyrun beton yolun avantajlarına dair derlediğim bilgilerden oluşan kaynak bağlantı: http://www.yyildiz.com/2011/05/beton-yolun-avantajlari/